Weer in de krant

Deze week werd ik gebeld door een journalist van AD Rivierenland. Of ze me mochten intervieuwen i.v.m. een artikel dat ze willen plaatsen over de reis naar Inida.

Maar natuurlijk, des te meer mensen het verhaal lezen over de problemen die daar zijn rondom de meisjes discriminatie en wat "wij"daar proberen tegen te doen. Des te beter.

Met wij bedoel ik niet alleen, stichting HVC of ik.............maar ook organisaties en stichtingen uit bv. Amerika ed. Het moet eigenlijk een internationaal netwerk van "hulp" worden. Het is net als alle andere dingen............hoe bekender, des te meer aandacht , des te meer mensen die bereid zijn te luisteren, te helpen en het gevolg daarvan is: meer/ betere hulp dat er geboden kan worden.

Althans dat hoop ik dan he.
Je hebt al zoveel "goede doelen"en stichtingen. En dat is in heel veel gevallen ook goed! Maar het mooie van stichting HVC is dat de directeur niet in een dikke "Mercedes"van het opgehaalde geld rond rijd, en er geen dure zaken lunches worden genoten, maar de eigen bammetjes worden meegenomen.

Dat is ook weleens fijn om te horen , want vaak gaat er enorm veel geld op aan dit soort "dingen" . Dan loopt de collectant de 1e 20 straten niet voor het goede doel, maar voor de luxe die de directie geniet.

Dat is ook 1 van mijn doelen, het naar buiten brengen van de doelen die bereikt zijn. Met o.a. foto's ed.
zodat een donateur kan zien: he kijk ...dat is er werkelijk van gedaan/gekocht. En ik heb er zelf geen enkel belang bij. Want ik sta niet op de loonlijst , ik doe dit op eigen initiatief. Daarom schrijf ik ook wat ik zelf wil, leuk of belangrijk vind. Mijn eigen mening of kijk op de zaken.

Ik ga nu genieten van een heerlijk kopje koffie. Volgende keer weer wat anders.

Groetjes Anja