Overdag in Holland..... s'nachts in India

Ik ben inmiddels alweer ruim 2 weken terug in Nederland. Ondanks dat ik maar 10 dagen weg ben geweest , heeft deze periode veel in mij losgemaakt. De verbazing, confrontaties, blijschap, verdriet en verrukking voor de prachtige natuur van India hebben een stempel op me achter gelaten. Wel op een positieve manier. Je ziet veel dingen die erg verdrietig zijn, en soms moet je jezelf een beetje proberen af te sluiten om niet gefrustreerd te raken van de onmacht die je voelt dat je niet kunt helpen.

Een voorbeeld: de 1e keer dat we met de groep inkopen in Coimbatore gingen doen. Mensen die al vaak in India waren geweest hadden ons al gewaarschuwd: geef bedelaars niets! want je weet niet wat je overkomt....... maar wat doe je als een jonge verwaarloosde vrouw met een baby van amper 5 maanden oud in haar armen naar je toekomt, met haar hand opgeheven. Haar baby huild niet eens meer en kijkt uitdrukkingsloos de harde wereld in, in de ogen van de moeder staan wanhoop en verdriet te lezen. Wat moet je dan?? wegsturen? terwijl ze met een paar roepie weer voor een paar dagen haar zelf en kind eten kan geven.

Sta je daar, met genoeg geld op zak......alleen veel te groot om wat te geven omdat ik nog niets gekocht had en dus geen wisselgeld had. Allen briefjes van 500 roepie ( dat is ongeveer € 10,00) dat kun je echt niet geven , dan wordt z'on vrouwtje later gelijk overvallen.......want dat is heel veel geld voor mensen in India.

Maar gelukkig daar was Ruud "onze" cameraman.Hij pakte de hand van de vrouw,drukte er voorzichtig (en niet zichtbaar voor anderen wat hij gaf) wat geld in. Keek haar in de ogen......was diep ontroerd en legde een hand op haar hoofd, begon voor haar te bidden. Dat zij en haar baby bescherming en ontferming mochten ontvangen etc. Dit was echt mensen! niet een vroom gebaar.....maar echt uit het hart van mens tot mens, zonder poespas je geloof, gevoel en menselijkheid met een andere delen..........oprecht.


En dan te bedenken dat ik waarschijnlijk amper1% van India heb gezien! Maar de indrukken waren ongelofelijk.De echte sloppen, daar heb ik slechts een glimp van opgevangen. ! blik van een kind onder een zeiltje...dat maakte al zoveel indruk.

Ik ben geen "grijze wollen sokken"figuur, geen "hippie-achtig" figuur, ik ben juist erg nuchter. Maar als je een beetje hart hebt gaat het hier open! Ik ben zelfs er van overtuigd dat mensen die geen hart tonen of waarvan wij denken: die heeft geen hart in zijn don..., dat die er ook aan zouden moet geloven! Als je met zulke ervaringen, of alleen maar het zien van dingen, niets voelt onder die ribben van je........nou dan leef je volgens mij niet eens meer!

Wat volgde na het korte emotionele moment tussen 2 mensen, was de werkelijkheid van alle dag: uit alle hoeken en gaten kwamen de bedelaars vandaan krioelen! Een "buitenlander" had de beurs getrokken!!!Daar konden er nog wel meer op mee liften. Tja wat doe je dan? Want je weet : hier zitten ook oplichters tussen. Dan moet je heel hard zijn en doorlopen.
En maar blij zijn dat er 1 geholpen is.

Dus overdag ga ik door met mijn leven zoals altijd, maar s'nachts droom ik nog elke nacht van India. Van de meisjes uit het center van de mensen die ik ontmoet heb en wat ik wil gaan doen.

Daarom ben ik vast besloten om mijn "plannen"door te zetten. Of het lukt???dat weet geen mens, maar proberen kan altijd.Al maak je maar het verschil voor een klein aantal mensen is het me al waard.

Ik ben mijn best aan het doen, alles heeft tijd en geduld nodig. En dat is ook goed, want je kunt beter de tijd nemen en het goed opzetten dan snel van start gaan en onbezonnen een hele hoop fouten maken. En zo alle idealen verprutsen, en het hele plan als een grote zeepbel uitelkaar spat.


Uiteraard hou ik iedereen op de hoogte via deze blog. Maar ik meld alleen maar nieuws als het ook echt heeft plaats gevonden, dus het kan even duren voordat ik echt mijn "plannen" bekend maak.

Anja