De eerste conferentie dag

Feestelijke dag vol hoogte punten

Vandaag vrijdag , hadden we de 1e dag van de conferentie. De dag begon weer erg vroeg 5 uur. Maar ik werd door mijn nieuwe vriendin Donna trouw gewekt, dat was natuurlijk niet nodig want om 10 voor 5 is het hier een lawaai van jewelste! Er wordt op deuren geklopt en er gaat een harde bel af.
Zodra ik buiten de deur sta komen Donna en Numa gelijk naar me toe om mee te lopen naar the chapel. "Concurrentie"dulden ze niet, als een ander kindje mijn hand durft vast te pakken, werken ze vakkundig weg! Maar dat laat ik niet altijd toe hoor, ik ben geen eiegndom haha. Vandaag is het heel speciaal er zijn veel gasten uit allerlei landen, VS, Hongarije, Duitsland, Nederland natuurlijk en heel veel mensen uit India. Ze komen allemaal voor de drie daagse conferentie in het Michael Job center. Met de studenten van buiten het center al gauw z'n 1500 mensen.
Alle meisjes gingen in hun school uniform en de oudere meisjes in prachtige sari's met z'n allen onder begeleiding van de "fanfare"en een Indiaase vrouwen "trommelband"naar het platform. Daar werd door een goede vriend van dr. Job , die nu een grote zakenman is in India de vlag gehesen. Er werden een aantal toespraken gehouden en mensen gehuldigd met prachtige bloemen kettingen. Omdat men in India graag een beetje opschept als je rijk bent, werd dat ook gemeld : "this is the richest man in India!" Toen Jan gehuldigd werd voor al zijn werk voor het center zei hij: "I'm Jan Bor and I have the richest father of hole the world!" Even door denken, maar wij vonden hem allemaal erg leuk .
Opeens roept dr. Job :"and please come forward, mister den Hollander and his wife Anja den Hollander............ehhh ho eens even , dat is m'n oom hoor. Oom Gerrit moest een paar woorden spreken, maar het Engels lukt niet erg dus de microfoon duwde hij snel voor mijn neus....ehhh 500 kinderen en 800 andere studenten en zo'n 500 gasten stonden naar me te kijken. Vraag me niet hoe maar de woorden rolden er gemakkelijk uit in het Engels en het lukte ook nog om wat zinnigs te zeggen. Ik was eigenlijk overvallen doordat ik op dat podium ( bij de vlag) naar voren werd geroepen met mijn "man" en dan ook nog wat zeggen.
Ik kreeg ook z'n prachtige bloemenslinger om, die overigens heel zwaar was van de bloemen, maar het rook heerlijk. Toen gingen we met z'n allen naar het universiteits gebouw, want op het dak zou het grooste verlichte kruis van India verlicht worden. Maar na lang wachten en vele gezichten die op tomaten begonnen te lijken zijn we weer afgedaald wat het was nog niet klaar. Toen hebben we met z'n allen een feestelijke lunch gehad met traditionele gerechten uit Kerwala ( Ik weet niet of ik het zo goed schrijf) het gebied waar dr. Job oorspronkelijk vandaan komt. Zoveel mensen en kinderen, een mega zaal vol!
Het was wel fijn dat er toen een pauze was, zodat ik even kon mailen. Want ik heb inmiddels ondekt dat ik met dit laptopje draadloos kan internetten. Dat is mogelijk in de eetzaal en daar wordt door veel gasten gretig gebruik van gemaakt. Nu kunnen mijn twee nieuw e Hongaars/ Nederlandse kamer genoten ook eens een mailtje verzenden met de laptop.
Ja het is hier echt enorm internationaal, je hoort allerlei talen door elkaar. Maar met elkaar wordt Engels gesproken en iedereen is erg aardig. Er heerst hier een gezellige, warme sfeer. Ja en warm is het hier zeker! We hebben het geluk dat het aardig bewolkt is, want als de zon doorkomt kun je een eitje op je hoofd bakken!
S'middags was er diploma uitreiking van Universiteit, en de lagere opleidingen zelfs voor de kleintjes die van de kleuterschool naar de "grote school"gaan. Van te voren moesten alle buitenlanse gasten blauwe glimmende soort toga's aan met een glimmende zilveren band. Ja van glimmend houden ze in India erg! Daar ging het spul...de kleintjes in zwarte toga met barret ( met z'on kwastje) voor op, dan in het geel de middelbare school en in het rood de universiteit studenten, en wie kwamen in het blauw er achter aan gehobbeld??? Wij in het blauw.............een hele stoet. Moet je nagaan enorm warm met z'on syntetisch gewaad aan, maar wel heel leuk om mee te maken natuurlijk. Wat er toen volgde duurde vooral erg lang, veel toespraken, zwetende studenten die zo graag hun diploma gewoon wilden hebben, slapende gasten......ook die in het blauw haha. Maar al met al was het heel mooi om mee te maken. Erg officieel, de student gaat met de ere gast en dr. Job met haar diploma op de foto enz.
En die lieve kleine meisjes van 5 a 6 jaar in die toga's met barret zoooooooooooo schattig!
Ik heb met het diner naast een non gezeten die trouwens een erg mooie, open toespraak had gehouden. De meisjes moesten haar na zeggen: Ik ben heel speciaal! Ik ben trots dat ik een meisje ben! En Jezus houd ook van mij!
WE kregen ijs, ohhh dat is lekker na zoveel rijst. Hoewel ik tot nu toe lekker gegeten heb, en daar zijn de meesten over eens. Het eten is erg goed. Je moet geen 5 sterren verwachten. Je eet van roestvij stalen diepe borden, maar wat ze er op scheppen smaakt goed, ook al weet ik vaak niet wat ik eet .
Vanavond was er niets, dus toen gingen we met z'n allen gezellig koffie drinken op de kamer van de cameraman, want die is het grootste. Althans dat was de bedoeling, De stroom viel uit dus de waterkoker kon niet aan. Maar het is erg gezellig bij het licht van een laptop hoor!
Met die meisjes maak je van alles mee,gister was ook zo schattig. Komt een klein meisje op mijn kamer, ze zag eruit als een prinsesje. Die kwam trakteren omdat ze jarig was! Ze deelde samen met een groter meisje snoepjes uit. Terwijl ze zelf niet zoveel hebben. En wat geef je z'on jarige jop dan? Tulpen uit Amsterdam natruurlijk! Ik had een bosjes zijde tulpen mee genomen, daar had ik er 1 uitgetrokken en aan haar gegeven. Da moest natuurlijk op de foto, dat vinden ze allemaal prachtig. Ik kan inmiddels ook al een dvd maken van al het filmen. Ik heb nog een nieuw vriendinnetje, ik weet niet hoe ze heet maar ze is klein en heel tenger en twee hele schele oogjes...............maar een schatje! Ik heb haar 1x hoog in de lucht getild dat vond ze prachtig. Als ze me nu ziet , dan klimt ze als een aapje in me en slaat haar armpjes om mijn nek. Dan kijkt ze me aan met haar stralende maar o zo schele oogjes en als ze lacht zie je veel rotte tandjes...............maar o wat vind ik haar mooi, de liefde spat van het meisje af! Ze wil het zo graag geven maar heeft niemand om lekker mee te kroelen.
Daarom zijn de kinderen altijd blij als gasten of sponsors ze bezoeken, aandacht en een knuffel, dat heeft toch ieder kind nodig! Donna en Nima/Numa slaan hun armpjes altijd helemaal om mijn middel, stevig hoor en dan met 35 gr. maar dat deerd ze niet als ik maar bij ze blijf. Rebecca zag er vandaag prachtig uit in haar nieuwe roze sari, ze kan ook zo mooi zingen, veel kinderen zingen hier trouwens erg mooi. Rebecca's jongere zus Martha heeft vandaag haar diploma gekregen. Dat staat natuurlijk op film, net zoals velen.
Ik kan niet omschrijven hoeveel oprechtte liefde je hier voelt. Wij zijn dat niet meer gewend een kind dat al blij is met een knuffel of even lekker optillen en gek doen, maar wat voelt dat goed, dat je bij kunt dragen aan een moment van geluk voor z'on meisje dat al genoeg voor haar keizen heeft gehad. Al kun je je koffer niet vol stoppen met cadeaus , als je je zelf maar kunt geven dat is al genoeg. En natuurlijk zijn ze ook ondeugend en hebben graag iets moois, want alle kinderen zijn op dat gebied hetzelfde.
Morgen weer een dag............................
Groetjes uit Coimbatore
Anja