Even in tweestrijd............

In huize den Hollander wordt de laatste tijd uiteraard veel over de reis naar India gesproken. Het is best bijzonder,zonder je man en kids naar z'on ver land te gaan, 10 dagen van elkaar gescheiden.1000den kilometers van elkaar vandaan.

Maar omdat iedereen er zo posietief tegenover stond, heb ik daar nooit zo bij stil gestaan. Ik ga weg ,en hopelijk kom ik zonder "kleerscheuren" weer terug bij mijn gezin. Vol verhalen! Maar dan...............Teun in tranen!
(Ik was er al bang voor...Teun.)

Mama ga nou toch niet weg! Ik zal je zoooooo missen, en de tranen rollen over zijn wangen, zijn oogjes worden rood van het huilen. Tja Teun is echt een moederskind altijd al geweest.

Daan en Wout zijn veel "losser" die zijn net zo gek met papa, opa's, oma's en oom's en tantes. Die zien het als 1 grote verwen vakantie! Lekker logeren, aandacht, extra frietjes en knakworstjes op brood! Want bij opa en oma wordt je natuurlijk alijd verwend! Wout de V.I.P behandeling bij de andere opa en oma, helemaal zalig zonder de concurrentie van zijn broers, opa de hele dag op zijn knieen, samen met de auto's spelen.......

Maar Teun wil sinds dat hij weet dat mama 10 dagen weggaat niets anders als extra kroelen, naast me zitten enz. En dan natuurlijk al het nieuws van die neergestorte vliegtuigen.......de laatste in zuid India, tja en Teun is niet gek! Die denk dat hij zijn mama ook wel eens kwijt zou kunnen raken. Want voor zijn gevoel vallen de vliegtuigen de laatste tijd met bosjes uit de lucht. Tja het is natuurlijk vreselijk erg z'on ongeluk, maar moet het zo uitgemolken worden in het nieuws? Telkens zijn leeftijds genootje in de kreukels close-up in beeld. Mama kom je wel terug? Wat als jou vliegtuig ook uit de lucht valt, dan heb ik jou niet meer...........tranen rollen weer over de wangen....en bij mama ook!

Probeer maar eens uit te leggen dat de kans op een ongeluk in het normale verkeer wel 1000x groter is als met een vliegtuig. Hij gaat me vreselijk missen dat is een ding wat zeker is. Beloftes van direkt bellen als de landing achter de rug is, mailtjes en een cadeautje bij terugkomst helpen niet. Natuurlijk niet, Teun wil maar 1 ding , mama!

En dan komt er wel een moment van tweestrijd! Wat doe ik hem aan?? wat als......en als.......de twijfels slaat dan genadeloos toe!

Maar na een nachtje slapen moet ik toegeven, kijk je er weer nuchter tegenaan. Als ik dit nu niet doe dan ga ik hem het later misschien wel verwijten ( al zul je dat nooit echt toegeven) Tja mama doet alles voor je, ik ren soms als een butler achter jullie aan, zelfs dat je vader roept: jij bent gek! Laat ze het zelf doen joh!

Maar nu moet mama ook eens aan haarzelf denken. En eigenlijk denk ik helemaal niet aan mijzelf, maar aan de mensen en kindjes die ik wil gaan helpen! Zij gingen niet meer uit mijn hoofd, dus moest ik naar mijn gevoel handelen. Want als ik zwicht voor de kindertranen van mijn kind (wat heel moeilijk is om niet aan toe te geven) dan zullen de tranen van veel kleine onschuldige baby's blijven stromen.

Ik ben een sukkel, ik kan moeilijk tegen kinderverdiet, zelfs de krokedillen tranen wil ik niet! Je kunt niet het verdriet van alle kinderen op je schouders nemen, maar op m'n rug en in mijn armen heb ik nog plaats zat!

Ik hoop als Teun later groot is, hij trots kan zijn op zijn moeder. En het begrijpt , dat dingen die je in je hart voelt niet uit kan zetten net als de tv. Dat ik geprobeerd heb om niet alleen zijn tranen van verdriet en pijn te drogen, maar ook van andere kinderen die dat nodig hadden omdat ze als vuil achter gelaten werden, zonder een mama of papa die ze kon troosten.


Als je het niet probeerd zul je het nooit weten of jij het verschil maakte. Thuis vanachter de tv: ...ach wat verschrikkelijk,ooooo, je hoofd wegdraaien en weer verer met je leven. Ik had er altijd al veel moeite mee.Maar ja wat kun je betekenen , 1 mens maakt toch geen verschil, ja het zal daar altijd wel wat blijven! Nu krijg ik de kans om een begin te maken aan hopelijk iets wat uitgroeid wat hulp bied aan de ach's en oooooo's en verschikkelijk toch's............slachtoffertjes. Misschien lukt het niet , maar als je het niet probeerd zul je het nooit weten.

Een wijs gezegde van een "wereld reizigster: Als je vandaag niets doet, dan doe je morgen hetzelfde als gister!

Anja