Het is bijna zover, morgen gaan we vliegen!

De koffer staat gepakt, ben ik niets vergeten? Handbagage met een boek, fototoestel, camera en natuurlijk de sokken voor Anja's koude voetjes! Want ik vind die airco in een vliegtuig zo koud! Spannend en ik ben toch stiekum wel wat zenuwachtig!

De koffer is weer eens te zwaar, niet teveel maar wel een beetje. Maar het zijn veel spullen voor een ander. Cadeautjes, toiletartikelen, snoep enz. En toen............moesten mijn kleren er ook nog in. Tja vrouwen nemen altijd te veel mee he!

Afscheid nemen, daar zie ik erg tegen op. Peter brengt mijn naar Schiphol, dus van mijn "husband"kan ik daar afscheid nemen. Maar de jongens en dan vooral Teun, dat zal nog wat worden. Daan verkondigd: mam ik zal je wel missen , maar ik ga niet zo janken als Teun hoor! Want ik ben al een stoere werkman! Met alle drukke bewegingen erbij als bewijs. Wout krijgt een VIP behandeling bij opa en opa "Paardjes" en zal bij mijn terug komst eerder een spandoek met de leus hebben: mama, blijf nog maar even weg! Ik wordt zo hard verwend!

Maar Teun....mijn oudste zoon, moederskindje. Altijd kroelen met z'n moeder ( maar soms ook lekker ruzie maken) Die heeft er z'on moeite mee, mama....die kan hij niet missen, al staan er gouden bergen tegenover dat doet hem niets. Dus morgen na het middag eten brengt papa hem naar school. Zodat dramatische afscheidsrituelen bij het schoolhek vermeden kunnen worden.
Het is even een drempel waar hij overheen moet. Iedereen, papa, oma en opa zullen er alles aan doen om het leuk voor ze te maken.

Mijn keel knijpt ook al dicht bij de gedachte om dat betraande gezichtje achter te laten. Maar dat zijn momenten. Want we gaan ervoor! Ik ga naar India! Wie had dat een half jaar geleden kunnen bedenken? Ik niet! Het leven kan soms een rare wending krijgen, deze keer was het een positieve wending.

Ik heb er reuze zin in, ik hoop toch zo dat er nieuwe projecten van de grond kunnen komen. Althans de beginnnetjes dan. Want Rome is ook niet in 1 dag gebouwd. Wat ik ook te gek vind is dat de media ons heeft geholpen met de aandacht voor het verhaal en de actie loopt heel goed!
Er kunnen al wat Tuk Tukjes vol geladen worden hoor!

Ik kijk er ook erg naar uit om onze ( van Elna's gezin en de onze ) sponsor dochter Rebecca te ontmoeten. Ze krijgt in de periode dat wij in het Michael Job center verblijven te horen of ze geslaagd is voor haar studie, spannend! Ze hoopt 19 juli 19 jaar te worden en als ze geslaagd is wil ze gaan studeren op de universiteit voor computer sience. Dus een dame met ambities! Ik heb net tewijl ik dit schreef met haar kortstondig gechat!Ping z'on rood dingetje in mijn beeldscherm : Rebecca chat:
voor het eerst in mijn leven heb ik
dus gechat! haha want ik ben daar
niet zo in thuis. Ze is een lieve meid ,wenst me een veilige reis en Gods zegen! Kijk dat is nog eens lief!

Iedereen bedankt voor de lieve reacties en wensen die ik tot nu toe heb gekregen, die neem ik mee in mijn gedachten als ik morgen "in de lucht zit"